Do podstawowych, niezmiennych od lat kierunków hodowli pszenicy – zboża o zasadniczym znaczeniu dla bezpieczeństwa żywnościowego, należy wysoki potencjał plonowania, jakość oraz odporność na stresy biotyczne i abiotyczne. Modyfikacjom jednak ulegają brane także pod uwagę inne kryteria. Tolerancja na niekorzystne czynniki pogodowe oraz agrofagi, a także wysoka jakość są cechami, nad którymi hodowcy pracują ostatnio wyjątkowo intensywnie.
Dzieje się tak przede wszystkim dlatego, iż w Europie limitowanie powierzchni wielu gatunków roślin uprawnych, w tym i zbóż, staje się koniecznością. Znaczenie plenności maleje, natomiast wzrasta rola hodowli jakościowej, ściśle powiązanej z hodowlą odpornościową. Wysoka jakość handlowa, odporność na choroby i szkodniki, a także wiatry, grad, niską/wysoką temperaturę, intensywne promieniowanie słoneczne, a zwłaszcza deficyty wody, to podstawowe cele hodowli, jakie stawia sobie większość wiodących firm nasiennych w całej UE.
W ciągu ostatnich lat niewątpliwie wzrosła rola tolerancji odmian na czynniki stresogenne, gdyż rośliny uprawne w czasie wzrostu i rozwoju nieustannie narażone są na ich działanie. Może to doprowadzić do odwracalnych lub nieodwracalnych zakłóceń w funkcjonowaniu rośliny i budujących ją struktur. Jedynie rośliny odporne lub przynajmniej cechujące się tolerancją na stresy środowiskowe mogą wydać zadowalający plon. Odmiany odporne na stresy środowiskowe potrafią uruchamiać dwa typy mechanizmów – unikanie stresu i tolerancję na stres.
Pszenica – unikanie stresu
Unikanie stresu przez roślinę opiera się na dostosowaniu jej cyklu życiowego do sezonowych zmian warunków środowiska lub też na aktywowaniu fizycznych lub chemicznych barier zmniejszających ryzyko uszkodzenia komórek. Z kolei tolerancja polega na ograniczaniu ujemnych skutków stresu – utrzymaniu procesów życiowych na niezmienionym poziomie, pomimo oddziaływania czynnika stresowego na roślinę. Zadaniem firm hodowlanych jest odkrywanie genetycznych źródeł odporności lub tolerancji na stres i wprowadzanie ich do nowych odmian.
Wzrasta także rola jakości oferowanego surowca na rynku. Zależności pomiędzy jakością produkowanej żywności, sposobem żywienia, a zdrowiem doprowadziły do znacznego wzrostu wymagań jakościowych i to zarówno do ziarna pszenicy przeznaczonego na cele spożywcze, jak i paszowe. Dlatego tak istotne jest podnoszenie jakości odmian już na etapie ich tworzenia. To także wyzwanie dla firm nasiennych.
Pszenica – odmiany mieszańcowe
Prace hodowców od kilku lat koncentrują się na tworzeniu wysokojakościowych odmian pszenic mieszańcowych. I choć w krajowym rejestrze pojawiła się dopiero jedna odmiana tego typu, wysiłki wielu koncernów nasiennych skupiają się właśnie na wykorzystaniu zjawiska heterozji w hodowli tego gatunku zboża. Hybrydy produkowane są przez skrzyżowanie dwóch linii wsobnych. Wyhodowany mieszaniec cechuje się lepszymi właściwościami agronomicznymi zarówno od swoich form rodzicielskich, jak i odmian pszenicy populacyjnej. Tego typu krzyżówki charakteryzują się także zdecydowanie lepszym wigorem. Ta cecha wyraźnie uwydatnia się w potencjale plonu ziarna, gęstości ziarna w stanie zsypnym oraz jakości plonu. Dlatego pszenica hybrydowa jest bardziej odpowiednim rozwiązaniem pod względem gospodarczym, agronomicznym, technologicznym oraz środowiskowym.
Mieszańce pszenic są także bardziej tolerancyjne na nadmiar i niedobór wody, co potwierdziły wyniki doświadczeń z ubiegłego roku, kiedy deficyt wody w Polsce był blisko trzykrotnie wyższy niż w innych latach. Ich uprawa szczególnie na słabych, stresowych stanowiskach, charakteryzujących się mozaikowatością gleb jest zdecydowanie bardziej bezpieczna niż odmian konwencjonalnych. Ta cecha to właśnie efekt pracy hodowców – zwiększenie tolerancji na niekorzystne warunki siedliskowe. Dzięki temu w uprawie na glebach lekkich pszenice mieszańcowe mogą z powodzeniem konkurować plonem z żytem i pszenżytem.
Pszenica – wzrost odporności
Wzrost odporności na tzw. trudne stanowiska uprawowe wynika przede wszystkim z większego rozrostu biomasy, co jest skorelowane z intensywnością fotosyntezy i rozrostem systemu korzeniowego – silniej rozbudowany jest gwarancją efektywniejszego wykorzystania składników pokarmowych i wody. Masa korzeni hybryd może być o połowę większa niż masa korzeni odmian populacyjnych. Ponadto odmiany hybrydowe cechują się bardzo wysokim współczynnikiem krzewistości. Niewątpliwą zaletą hybryd jest wysoka zdrowotność i żywotność roślin. Na przykład zarejestrowana w tym roku odmiana Hybery cechuje się wysoką tolerancją na fuzariozę kłosa, a także bardzo wysoką na choroby podstawy źdźbła i septoriozę.
Wybór odpowiedniej odmiany jest kluczowym elementem decydującym o sukcesie uprawy pszenicy. Należy jednak pamiętać, iż nawet najlepsza, najwyżej plonująca i tolerancyjna na stresy odmiana nie zniweluje błędów i niedociągnięć agrotechnicznych. Wydobycie jej potencjału plonotwórczego i wszelkich zalet możliwe jest tylko przy zastosowaniu odpowiedniej uprawy, precyzyjnie dostosowane do potrzeb konkretnej plantacji nawożenie oraz odpowiednią ochronę. Jednak wybór odmiany z zestawem wymaganych cech może ułatwić uprawę i zmniejszyć nakłady ponoszone na produkcję pszenicy. Korzystanie z osiągnięć hodowli to wbrew pozorom najprostszy i najtańszy sposób na rentowną uprawę.
Anna Rogowska